Het verhaal van Marco
Marco werkt al bijna 30 jaar als vrachtwagenchauffeur voor Schotpoort. Om te weten wat hij dagelijks uitvoert klommen wij bij hem in de cabine om samen met hem een van zijn vaste routes te rijden.
Wie ben je?
Ik ben Marco Maassen, ik ben 48 heb twee kinderen en ik woon samen met mijn dochter in Apeldoorn. Sinds 2001 ben ik werkzaam bij Schotpoort Logistics als (mentor)chauffeur.
Wat houdt je functie precies in?
Als vrachtwagenchauffeur ben je dagelijks onderweg om goederen van A naar B te vervoeren. Dit doe ik met mijn persoonlijke Schotpoort vrachtwagen, hier achter hangt in mijn geval vaak een megatrailer of af en toe een LZV(Lange Zware Voertuigen) combinatie. Hiermee rijd ik door heel Nederland en mocht het nodig zijn ook verder Europa in. Naast het vervoeren van de goederen assisteer ik bij het laden/lossen met behulp van een elektrische pompwagen.
Naast mijn rol als vrachtwagenchauffeur ben ik ook mentorchauffeur. Als mentorchauffeur neem ik mensen mee in mijn wagen om ze een kijkje te geven in het leven van een chauffeur en de nodige praktijkervaring over te brengen. Als de persoon die meegaat al in het bezit is van een rijbewijs CE en code 95 dan mogen ze zelf rijden en zal ik wat tips en aanwijzingen geven.
Hoe ben je bij deze functie en Schotpoort terecht gekomen?
Ik werk al bijna 30 jaar als vrachtwagenchauffeur en hiervan 21 jaar in dienst van Schotpoort. Op mijn 18de ben ik begonnen met rijden voor een papierbedrijf uit de regio, later heb ik ook voor een ander transportbedrijf gereden. Ik had het hier erg naar mijn zin, maar het bedrijf was erg klein en ik zocht iets meer financiële zekerheid omdat mijn dochter net was geboren, hierdoor heb ik gesolliciteerd bij Schotpoort.
Wat maakt je functie bij Schotpoort nou uitdagend, leuk en/of interessant?
Als vrachtwagenchauffeur vind ik het onderweg zijn natuurlijk het leukste, dat is namelijk wat ik dag in dag uit doe. Het is voor mij erg ontspannen werk met weinig poespas. Ik kan me goed herinneren dat ik me vanaf jongs af aan al erg aangetrokken voelde tot het vak, mede door de vele verhalen die je toen hoorde. Grote auto’s rijden en toendertijd nog met een landkaart op je schoot de weg in een vreemd land zoeken zonder de hulp van navigatie of Google Maps zoals dat tegenwoordig gaat, de avontuurlijke kant van het vak is wat mij aansprak.
Die ritten naar het buitenland heb ik daarom ook heel lang gedaan, vooral toen ik nog wat jonger was. Dat je onderweg in Frankrijk Nederlandse chauffeurs tegenkomt en daar een hapje mee gaat eten in een bekend chauffeurscafé echt dat romantische waar ik altijd wel van kon genieten.
Doordat ik met het vak begon toen TomTom en Google Maps er nog niet waren of nog niet veel werden toegepast heb ik zelf mijn eigen weg moeten vinden. Dit helpt mij nu dagelijks doordat ik veel routes gewoon uit mijn hoofd ken en in gevallen van files of andere verkeersbelemmeringen een andere route kan nemen.
Tegenwoordig rij ik wat meer in Nederland en af en toe nog wel eens naar het buitenland, sinds 2016 heb ik ook mijn LZV rijbewijs dit maakt het rijden een stukje uitdagender. Routes die ik normaal rijd worden opeens heel anders als je met een combinatie van 25 meter rijdt.
Naast mijn taken als chauffeur ben ik ook mentorchauffeur, het werken met jonge mensen die enthousiast zijn en interesse tonen in het vak vind ik misschien nog wel het leukste wat er is. Als mentorchauffeur mag ik hun begeleiden en meenemen op meerdere ritten. Ik geniet er altijd even van om een leerling even te testen door ze bijvoorbeeld te vragen waarom ze deze handeling op deze manier hebben gedaan.
Als ik merk dat iemand een beetje scheef gaat doordat hij/zij niet goed in de rechterspiegel kijkt dan vraag ik “Kijk je wel in de rechterspiegel?” vaak zeggen ze dan van wel, maar ik zie toch van niet. Op dat soort momenten ga ik ze niet meer corrigeren, fouten maken daar leer je van.
Wat zijn de nadelen of minder prettige onderdelen van je werk?
Als jongeren aan mij vragen of het vak voor hun geschikt is dan vertel ik ze eigenlijk altijd hetzelfde namelijk: Je werkt onregelmatige uren soms wel eens 15 op een dag, als je ervanuit gaat dat je doordeweeks veel tijd over hebt voor clubactiviteiten of je sociale leven dan heb je het mis. Als vrachtwagenchauffeur kan je planning elke minuut wijzigen. Je zou bijvoorbeeld nog net ergens een vrachtje moeten oppikken waardoor je niet om 6 uur maar om half 8 klaar bent. Dit hoort bij het vak en daar moet je op ingesteld zijn.
Als je het aan mensen vraagt is het vak vrachtwagenchauffeur niet erg zwaar of intensief je zou immers alleen maar zitten en rijden. Ondanks dat we inderdaad veel onderweg zijn moeten we ook vaak de wagen uit om te assisteren met laad en los activiteiten of om de wagen af te koppelen dit moet natuurlijk gebeuren in alle weersomstandigheden. Als het buiten 30 graden is en ik sta achterop de warme trekker om de trailer af te koppelen reken er dan maar op dat het zwaar is. Hetzelfde met de goederen die we laden, aluminiumprofielen zijn gigantisch zwaar zelfs met een elektrisch pompwagen.
Ondanks dat ik het avontuurlijke en romantische van buitenlandse ritten fantastisch vind ben je wel alleen in een vreemd land. Het is mij ook wel eens overkomen dat je midden in de nacht wakker wordt doordat mensen rondom de trailer lopen om te kijken of er iets te stelen valt. Dan zit je ‘m wel even te knijpen ja, bij Schotpoort rijden we vaak met oud papier of papierrollen die zijn niet aantrekkelijk vergeleken met bijvoorbeeld elektronica.
Als chauffeur ben je dagelijks geheel afhankelijk van de planning, zij assisteren je en dirigeren de activiteiten. Als chauffeur communiceer je via een app met de planningsafdeling. Wat ik bij de planning nu een beetje mis is het inlevingsvermogen, vaak zijn dit namelijk mensen die minder ervaring hebben als vrachtwagenchauffeur.
Wat is volgens jou het verschil tussen Schotpoort en andere logistieke dienstverleners?
In de 21 jaar dat ik bij Schotpoort werkzaam ben heb ik veel mooie ritjes mogen maken en kunnen genieten van de sfeer onder de collega’s. Als chauffeur werk je vaak lange dagen en ben je niet altijd stipt om 5 uur thuis, dit vind ik over het algemeen ook helemaal niet zo erg. Als het zou moeten zou ik nog steeds een aantal dagen prima in mijn cabine kunnen overnachten.
Maar ik heb zelf twee kinderen en als zij vroeger een ouderavond hadden of een jaarafsluiting dan wilde ik daar als vader graag bij zijn. Dit betekent dat ik af en toe mijn grenzen moet aangeven bij de planning. Ik heb wel het gevoel dat in dit soort scenario’s goed gekeken wordt naar de opties en er zoveel mogelijk geschakeld wordt om ervoor te zorgen dat ik daar dan aanwezig kan zijn.